Maciej Parkitny

 

Prof. UAM dr hab. Maciej Parkitny

 

Zajmuje się historią literatury i kultury oświecenia, wczesną nowoczesnością, sarmatyzmem i jego usytuowaniem w polskim dyskursie tożsamościowym, twórczością Ignacego Krasickiego, od pewnego czasu również edytorstwem. Należy do Polskiego Towarzystwa Badań nad Wiekiem Osiemnastym. Absolwent poznańskiej polonistyki. Pracę doktorską pt. Świadomość historyczna Ignacego Krasickiego napisał pod kierunkiem prof. dra hab. Józefa Tomasza Pokrzywniaka (w 2003 r. otrzymał za nią Nagrodę Prezesa Rady Ministrów). Autor artykułów w tomach zbiorowych i czasopismach oraz książki Nowoczesność oświecenia (w 2020 r. otrzymał za nią przyznawaną przez Polską Akademię Nauk nagrodę w dziedzinie literatury i filologii im. Aleksandra Brücknera). Od 2017 r. redaktor edycji krytycznej Dzieł zebranych Ignacego Krasickiego. Uczestniczył jako wykonawca w pięciu grantach, kierował dwoma. Jest pełnomocnikiem dziekana WFPiK ds. kół naukowych, członkiem Rady Programowej Grupy Kierunków Studiów (polonistycznych).

 

Książka autorska:

M. Parkitny, Nowoczesność oświecenia. Studia o literaturze i kulturze polskiej drugiej połowy XVIII wieku, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2018, ss. 259.

 

Prace redakcyjne:

Wiek osiemnasty jako zmiana. Perspektywy i problemy, red. M. Parkitny, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2023.

I. Krasicki, Dzieła zebrane, pod red. Z. Golińskiego kontynuowaną przez J. T. Pokrzywniaka i M. Parkitnego, t. 1: Poematy, oprac. Z. Goliński, wyd. 2 przejrzane i popr., Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2021.

I. Krasicki, Dzieła zebrane, pod red. Z. Golińskiego kontynuowaną przez J. T. Pokrzywniaka i M. Parkitnego, t. 2: Zbiory wierszy, oprac. T. Kostkiewiczowa, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2019.

 

Rozdziały w książkach zbiorowych i artykuły (wybór):

M. Parkitny, To nie wino zawiniło. „Spór rymotwórski” Krasickiego z Naruszewiczem, „Pamiętnik Literacki” 2020, z. 1, s. 89-110.

M. Parkitny, Świadomość religijna Ignacego Krasickiego w kręgu fideizmu i oświeceniowego sceptycyzmu, [w:] Wiek XVIII – między tradycją a oświeceniową współczesnością. Hermeneutyka wartości religijnych, red. tomu B. Kuczera-Chachulska, T. Chachulski, współpraca J. Snopek, Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2017, s. 234-280 (Kultura Pierwszej Rzeczypospolitej w dialogu z Europą. Hermeneutyka wartości, pod red. naukową A. Nowickiej-Jeżowej, t. XII).

M. Parkitny, O użyteczności kategorii nowoczesności dla badań literackich nad polskim oświeceniem, „Wiek Oświecenia“ 32 (2016), s. 29-73.

M. Parkitny, O roli i znaczeniu „Wieku Oświecenia“ subiektywnie i obiektywnie słów kilka, „Wiek Oświecenia“ 31 (2015), s. 15-19.

M. Parkitny, Historia literatury staropolskiej i oświecenia jako przedmiot akademickiej dydaktyki polonistycznej, [w:] Polonistyka dziś – kształcenie dla jutra, red. K. Biedrzycki, W. Bobiński, A. Janus-Sitarz, R. Przybylska, współpraca redakcyjna A. Kania, E. Strawa, TAiWPN Universitas, Kraków 2014, t. 1, s. 378-389. „Edukacja Nauczycielska Polonisty“, t. XX.

M. Parkitny, Wobec oświeceniowego projektu modernizacyjnego: „Wojna chocimska“, [w:] Czytanie Krasickiego, pod red. T. Kostkiewiczowej, R. Doktóra, B. Mazurkowej, Wydawnictwo Instytutu Badań Literackich PAN, Warszawa 2014, s. 379-400. „Czytanie Poetów Polskiego Oświecenia”, t. 2.

M. Parkitny, Filozofia antyczna jako figura nowoczesności w dyskursie Ignacego Krasickiego, [w:] Antyk oświeconych. Studia i rozprawy o miejscu starożytności w kulturze polskiej XVIII wieku, pod red. T. Chachulskiego, Wydawnictwo Instytutu Badań Literackich PAN, Warszawa 2012, s. 615-655.

M. Parkitny, Klasycyzm – oświecenie – nowoczesność, [w:] Klasycyzm. Estetyka – doktryna literacka – antropologia, red. K. Meller, Wydawnictwo Neriton, Warszawa 2009, s. 239-257 (Humanizm. Idee, nurty i paradygmaty humanistyczne w kulturze polskiej. Syntezy, pod red. naukową A. Nowickiej-Jeżowej, t. VI).

M. Parkitny, Oświecenie sarmackie – próg nowoczesności w Polsce?, [w:] Polonistyka w przebudowie. Literaturoznawstwo – wiedza o języku – wiedza o kulturze – edukacja. Zjazd Polonistów, Kraków, 22-25 września 2004, zespół redakcyjny M. Czermińska (przewodnicząca), S. Gajda, K. Kłosiński, A. Legeżyńska, A. Z. Makowiecki, R. Nycz, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, t. 2, s. 514-541.

M. Parkitny, Ignacy Krasicki w kręgu opozycji dawności i teraźniejszości, „Wiek Oświecenia” 18 (2002), s. 59-97.

M. Parkitny, Ignacego Krasickiego świadomość historyczności, [w:] Ignacy Krasicki. Nowe spojrzenia, red. naukowa Z. Goliński, T. Kostkiewiczowa, K. Stasiewicz, Wydawnictwo DiG, Warszawa 2001, s. 221-242.

M. Parkitny, Oświeceniowe typologie, czyli kłopoty z paralaksą, „Wiek Oświecenia” 17 (2001), s. 67-84.

M. Parkitny, Retoryka oświeceniowego projektu grantu. („Memoriał względem pisania historii narodowej” Adama Naruszewicza), [w:] Czytanie Naruszewicza. Interpretacje, pod red. T. Chachulskiego, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 2000, s. 237-248.

M. Parkitny, O genezie „Myszeidy” Ignacego Krasickiego, „Pamiętnik Literacki” 1998, z. 1, s. 51-67.

 

Artykuły recenzyjne:

M. Parkitny, Fragmentów układ scalony [rec.: M. Cieński, Literatura polskiego oświecenia wobec tradycji i Europy, Kraków 2013], „Wiek Oświecenia“ 31 (2015), s. 408-421.

M. Parkitny, [rec.: A. Grześkowiak-Krwawicz, Regina libertas. Wol­ność w pol­skiej myśli politycznej XVIII wieku, Gdańsk 2006], „Wiek Oświecenia” 23 (2007), s. 259-269.

M. Parkitny, [rec.: G. Zając, Fabuła powieści polskiego oświecenia, Kraków 2002], „Wiek Oświecenia” 20 (2004), s. 256-265.

M. Parkitny [rec.: I. Łossowska, Tradycja i nowoczesność dydaktycznej powieści oświecenia w Polsce, Warszawa 2002], „Wiek Oświecenia” 20 (2004), s. 251-256.